Umowa sponsorska dotycząca wsparcia finansowego dla klubu sportowego może nieść ze sobą korzyści nie tylko związane ze zwiększeniem rozpoznawalności marki, ale także sposobem rozliczeń podatkowych.
Firmy, które decydują się na rozpoczęcie finansowania drużyny sportowej czy zawodnika, zawierają z klubem konkretną umowę sponsorską. W zamian za pomoc finansową, logo i nazwa marki może pojawiać się między innymi na koszulkach zawodników, materiałach reklamowych, w nazwie drużyny oraz w tle konferencji prasowych czy wywiadów.
Tego typu umowę można w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT uznać jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. Fakt ten jest istotny z perspektywy inwestora, ponieważ przeznaczone na sponsoring pieniądze może rozliczyć w inny sposób w zeznaniu podatkowym.
W praktyce oznacza to, że sponsor wpłacający konkretną kwotę na rzecz sponsorowanego podmiotu ponosi koszty podatku VAT. Dzięki takiemu sposobowi rozumienia przepisów może podatek odzyskać podczas rozliczenia rocznych kosztów przychodów, ponieważ sponsoring, choć nie ujęty wprost w regulacjach, jest traktowany jako forma reklamy zwiększającej rozpoznawalność marki.
Takie rozumienie przepisów potwierdza interpretacja Krajowej Informacji Skarbowej, która w swoim oświadczeniu podkreśliła, że „sponsoring to forma reklamy, a zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost jej przychodów”. Dzięki takiej interpretacji podmiot zajmujący się sponsoringiem może liczyć na podwójne korzyści wynikające z zawartej z klubem umowy.
Pierwszą jest wzrost rozpoznawalności marki, budowanie pozytywnego wizerunku i tworzenie w świadomości konsumentów o korelacji między konkretną marką a daną drużyną czy sportem. Taka forma reklamy może zwiększyć sprzedaż i zainteresowanie produktami danej marki, a następnie realnie przełożyć się na wzrost przychodów firmy.
Kolejną korzyścią dla przedsiębiorcy jest możliwość zaliczenia wydatków przeznaczonych na sponsoring w grupę kosztów poniesionych w ramach zwiększenia przychodów. Przedsiębiorca może ubiegać o zwrot podatku VAT, który zapłacił przy zawieraniu i realizowaniu umowy sponsorskiej.
W praktyce zatem odpowiednio skonstruowane kontrakty sponsorskie przynoszą podwójne zyski i minimalne straty poniesione w ramach dofinansowania sportu.
Istotnym aspektem, na który należy zwrócić uwagę przy zawieraniu umów sponsorskich oraz podczas rocznego rozliczania kosztów przychodów, jest pojęcie darowizny. Przepisy jasno stanowią, że wypłacone świadczenie musi mieć charakter wzajemny lub być niższej wartości niż wpłacona kwota.
Oznacza to, że w przypadku, gdy wpłacone na klub środki nie zobowiązują go do niczego w zamian, świadczenie przybiera formę sponsoringu niewłaściwego, który nie podlega takiemu rozliczeniu. W tej sytuacji wydatki przeznaczone na sponsoring mogą być rozliczone tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez klub i w tej kwocie podlegają uldze.
Podobnie wygląda to w przypadku darowizny. Jeśli wpłacone środki nie wymagają od podmiotu żadnych zobowiązań marketingowych, to świadczenie uznawane jest jako darowizna i nie zalicza się do grupy kosztów przychodów, a tym samym nie jest zwolnione z podatku VAT.
Zdjęcie główne: Braden Collum/unsplash.com
